Geschiedenis KVLV Hamont-LO
KVLV werd in Vlaanderen gesticht in 1911 onder de naam Boerinnenbond. Nationaal bestaan we volgend jaar dus 100 jaar en dit zal ook
gevierd worden.
Hamont - Lo
Op het Lo werd KVLV op 8 februari 1927 gesticht, onder de naam Boerinnenbond. Om te weten waarom er in die tijd nood was aan zo'n vereniging, moeten we even kijken naar de leefwijze van de mensen in die tijd, en in het bijzonder naar de levensomstandigheden van de vrouwen.
Vrouwen leerden alles van hun moeder; koken, naaien, de verzorging van de kinderen, het hele huishouden. Er zit geen vernieuwing in. Maar de jonge vrouw van toen wil ook wel eens iets nieuws en bijleren over bvb de Leuvense stoof die in die tijd zijn intrede doet en waardoor niet meer alle eten in 1 pot boven het haardvuur moet sudderen. Er ontstonden hier en daar boerinnengilden , die zich in 1911 groeperen in den Belgischen Boerinnenbond. Zij nemen zich tot doel, naast de typische landbouwonderwerpen, om de voeding op het platteland te verbeteren, een goede scholing voor de meisjes op de buiten, de verzorging van zuigelingen en een betere hygiëne.
Ook op ’t Lo dringt deze vereniging door en tussen de 2 wereldoorlogen , in 1927, wordt gestart met de boerinnenbond.
Van "boerin" tot "vrouwen met vaart"
Vanuit de hoofdzetel in Leuven wordt een zeer geapprecieerd maandblad uitgegeven: de Boerin, dat door de vrouwen intensief gelezen wordt. Het is geschreven in de geest van die tijd: zeer belerend en in het defensief tegen zedenbederf.
Later wordt het omgevormd tot ‘Bij de Haard’ en daarna tot ‘Eigen aard’ om nu te stranden bij ‘Vrouwen met vaart’.
Het tijdschrift groeit dus mee met de tijd en is nu een eigentijds maandblad met artikels over mode, huis en tuin, creatief en natuurlijk nog steeds koken en voeding.
Ons Kookboek
Al in 1927 verschijnt er een eerste kookboekje van de Boerinnenbond. Daarin stonden recepten zoals o.a. gestoofde aardappelen met
ajuin en verschillende soorten hutsepot met overschotjes van soepvlees. Maar vooral werd er gepleit voor het driemaaltijdenstelsel: ontbijt, middagmaal en avondmaal. Destijds was het nog gebruikelijk om 5 maaltijden per dag te hebben, met denken we maar aan de brokkenpap.
Na dit kookboekje volgen er meerdere herdrukken en herwerkingen, waarvan het laatste dateert van 1999 en geldt als de kookbijbel van Vlaanderen met meer dan 1000 bladzijden en recepten aangepast aan deze tijd ( de slacht staat er tegenwoordig niet meer in). Er zijn al meer dan 2 miljoen exemplaren van verkocht.
De "K" in KVLV
In 1971 wordt de vereniging omgedoopt tot KVLV wat staat voor Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen en enkele jaren nadien in Katholiek Vormingswerk van Landelijke Vrouwen.
KVLV staat tegenwoordig voor veel meer dan boerinnen die samen leren koken.
Het is een socio-culturele organisatie die openstaat voor alle vrouwen, jong en oud, boerin of niet, die zich op een zinvolle, gezellige
manier willen ontplooien en samenzijn. Op dit moment zijn er in Vlaanderen bijna 1000 afdelingen met 107 000 leden. Het aantal neemt
helaas af door het overaanbod aan activiteiten, ook in een landelijke gemeente als de onze.
Gevariëerd aanbod
Onze troef is echter nog steeds de grote variatie in ons aanbod. Zo organiseren we nog steeds kooklessen die nog steeds erg geliefd zijn en die meegaan met de tijd. Daarbuiten organiseren we een 4tal bloemschiklessen per jaar, meestal tegen de feestdagen, zoals Pasen en Kerstmis.
Ook hebben we jaarlijks enkele gezondheidslessen bvb over suikerziekte, huidverzorging, de menopauze of eerste hulp bij huis-,tuin- en
keukenkwaaltjes.
Voor onze oudere leden voorzien we 2 namiddagen met thema’s speciaal voor hen. Natuurlijk vergeten we niet ons te ontspannen bij een
jaarlijkse uitstap en bij de feestavonden (lentefeest en kerstfeest). Onze ontspanningsgroep zorgt steeds voor een goed gevuld programma.
De verscheidenheid van onze leden qua leeftijden, beroepen, opleidingsniveau en vorming, gezinssituatie en maatschappelijke betrokkenheid maakt KVLV tot een unieke beweging waarin vrouwen elkaar vinden over alle verschillen heen.
Annie Schildermans